Zabytki
Zespół pałacowy Lubomirskich w Boguchwale, późnobarokowy, wybudowany w połowie XVIII w. z zachowaną obok klasycystyczną oficyną z XIX w. oraz pozostałościami ogrodzenia z bramą wjazdową z XIX w. Przy bramie znajduje się XVIII – wieczna kamienna figura św. Jana Nepomucena. Uwagę należy zwrócić również na zabytkowy park z XVIII w., założony w stylu francuskiego ogrodu geometryczno – krajobrazowego. Rezydencja Księcia Teodora Lubomirskiego w Boguchwale porównywana była często z założeniami wilanowskimi.
Barokowy pałac w Łące (gmina Trzebownisko) wzniesiony przez Lubomirskich na przełomie XVII i XVIII w. według projektu Tylmana z Gameren, w miejscu dawnego dworu obronnego Kostków datowanego na XVI w. Pałac poddano przebudowie w latach 1763 – 1776. W 1853 r. Zofia z hr. Potockich utworzyła w pałacu zakład dla sierot. Oprócz pałacu zachowały się ślady obwarowań, spichlerz, stajnie oraz XVIII – wieczna brama. Istnieją również pozostałości parku krajobrazowego z aleją dojazdową oraz fosą z drugiej połowy XVI w. Obecnie jest to siedziba Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci prowadzonego przez Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej.
Eklektyczny zespół pałacowo – parkowy w Tyczynie, zbudowany w latach 1862 – 1869 przez hr. Ludwika Wodzickiego. W 1881 r. dobudowano do niego, od strony północnej, pawilon gościnny, a w 1982 r. oficynę połączoną z pawilonem. Dokonano także przebudowy pałacu. Zachowany do dzisiaj pochodzący z końca XIX w. wystrój zewnętrzny pałacu łączy wiele wcześniejszych stylów architektonicznych. Zachował się, m.in. portyk na frontowej ścianie oraz wieże z loggią pośrodku ściany południowej. W parku krajobrazowym występuje wiele okazów rzadko spotykanych drzew oraz liczący 324 lata dąb szypułkowy.
Zespół klasztorny OO. Dominikanów w Borku Starym (gmina Tyczyn). To znane Sanktuarium Maryjne jest jednym z najstarszych w kraju. W jego skład wchodzi późnobarokowy kościół pw. Najświętszej Maryi Panny i św. Jacka, zbudowany w latach 1684 – 1726. W ołtarzu głównym znajduje się cudowny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem – Boreckiej pochodzący z XV w., dwukrotnie koronowany: w 1919 r. oraz w 1961 r. Nieopodal kościoła znajduje się źródełko z cudowną wodą oraz kapliczka – grota zbudowana w latach 1896 – 1897. W skład zespołu wchodzi również budynek klasztorny, wzniesiony na miejscu drewnianego, w latach 1721 – 1738. Znajdują się tu także dwie kaplice: kaplica Matki Bożej Bolesnej zbudowana w latach 1896 – 1897 oraz kaplica św. Anny wzniesiona w 1779 r. Co roku, w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sanktuarium Borkowskim ma miejsce obrzęd Pogrzebu Matki Boskiej Zaśniętej.
Kościół filialny pw. św. Marii Magdaleny w Malawie (gmina Krasne) położony na pasmie zw. Pasmem Marii Magdaleny, na wyniosłości 373 m n.p.m. Utrzymany w stylu barokowym kościół został wzniesiony w pierwszej połowie XVIII w. Kościół był wielokrotnie przebudowywany, jednak ukształtowanie terenu oraz grube, kamienne mury z nisko umieszczonymi okienkami wskazują na jego obronny charakter.
Kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła jest najważniejszym zabytkiem gminy Chmielnik. Wybudowany został w 1742 roku a rozbudowany w 1890 roku. Ruchome dobra kultury stanowiące wyposażenie kościoła w Chmielniku, to przykład typowego wyposażenia wnętrz sakralnych z okresu od połowy XVIII wieku do końca XIX wieku. We wnętrzu warto zwrócić uwagę na: ołtarz główny, ołtarze boczne, malowidła tajemnic różańcowych, ambonę, chrzcielnicę, chór muzyczny i organy, stalle i ławki, zegar, obrazy oraz inny sprzęt i szaty liturgiczne. Kult Matki Bożej Łaskawej z Chmielnika praktykowany od ponad trzystu lat, rozpowszechniony jest nie tylko w diecezji rzeszowskiej ale obejmuje także ośrodki polonijne w USA. O doznanych łaskach i cudach świadczą nie tylko setki wotów złożonych przez wiernych, ale też mająca miejsce 4 maja 1887 roku koronacja tego cudownego obrazu.
Rynek miejski w Głogowie Małopolskim. Wpisany w kształt kwadratu rynek charakteryzuje się oryginalnym renesansowym układem urbanistycznym. Plan miasta uchodzi za pierwsze w Polsce dzieło urbanistyczne doby renesansu. Rynek oraz sąsiadujące uliczki zabudowane są parterowymi domkami w stylu tzw. architektury małomiasteczkowej z okresu XIX i XX w. W rynku znajdują się: ratusz z XVIII w., figura Matki Boskiej oraz św. Floriana z XVIII w., głaz pamiątkowy Jana III Sobieskiego oraz pomnik walki i męczeństwa.
Sanktuarium Maryjne w Hyżnem. Kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny wzniesiony został w latach 1727 – 1739. W ołtarzu głównym kościoła znajduje się cudowny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI w., który zaliczany jest do tzw. Madonn Apokaliptycznych. Wśród wyposażenia kościoła wyróżnia się renesansowa chrzcielnica z 1592 r. Uwagi warta jest także dróżka różańcowa – siedem kapliczek postawionych obok wiekowych drzew otaczających świątynię.
Kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca w Dynowie. Późnorenesansowy kościół z dzwonnicą datowaną na XVIII w. otoczony jest murowanym ogrodzeniem z bramą. Wnętrze utrzymane jest w stylu barokowym z XVII – XVIII w. W ołtarzu głównym znajduje się XVIII – wieczny, wczesnobarokowy obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem – Matki Boskiej Dynowskiej. Konsekracja świątyni miała miejsce w 1617 r. Kościół wielokrotnie odbudowywano, m. in. po najeździe wojsk szwedzkich i siedmiogrodzkich w 1663 r.
Atrakcje
Kolejka wąskotorowa „Pogórzanin” od 1991 r. znajduje się w rejestrze zabytków. Koncepcja budowy i eksploatacji kolejki powstała w okresie cesarstwa austro – węgierskiego. Starania o rozpoczęcie prac poczynili w 1894 r. ówcześni właściciele ziemscy: hrabiowie Scypior z Łopuszki Wielkiej i Skrzyński z Bachórza. Trasa kolejki przebiega przez teren Regio Resovia i powiatu przeworskiego. Czas przejazdu kolejką na trasie Przeworsk – Dynów wynosi ok. 2 godziny i 45 minut. W Szklarach (gmina Hyżne) kolejka przejeżdża przez najdłuższy w Europie tunel kolei wąskotorowej (602 m).
pogorzanin.powiatprzeworsk.pl
Kaskada Solankowa w Sołonce (gmina Lubenia). W Sołonce, zwanej dawniej Solanką, odkryto w 2001 r. dawną żupę solną, z której korzystano w średniowieczu, a być może i w czasach prasłowiańskich. W 1341 r. wchodziła ona w skład dóbr królewskich jako tzw. żupa niska. Na całej głębokości (ok. 26 m) wyłożona jest cembrowiną. Powyżej żupy solnej przebiegał średniowieczny trakt handlowy z Węgier w kierunku na Sandomierz zwany „traktem królewskim”. Tuż po I rozbiorze Polski żupa została zniszczona, by nie stanowiła konkurencji dla przejętych przez władze austriackie kopalni soli w Bochni i Wieliczce. Kaskadę solną utworzono na bazie źródła słonej wody. Jej otwarcie miało miejsce w dniu 25.08.2010 r.
www.lubenia.pl
Źródła:
Strony www gmin Regio Resovia
